Tenanglah kau di sana

Memang benar apa yang selalu diungkapkan orang. jodoh, rezeki dan ajal itu di tangan Tuhan. Kita tidak akan menyangka bila kita akan mendapat sesuatu sama ada berupa rezeki mahupun bala. Ajal juga ketentuan Allah. Tiada siapa yang mampu menghalangnya. Khabar SMS dukacita yang aku terima daripada seorang rakan sepengajianku Mohammad Affendy bahawa seorang rakan spengajian aku Mohd Hafeet bin Saad atau nama FBnya Ditective Conan telah pergi mengadap Tuhan buat selama-lamanya.Lebih menyayatkan hati, kematian beliau disebabkan kemalangan yang dialaminya selepas pulang daripada pengebumian ibunya. Rakanku tidak putus-putus menghantar SMS kepadaku meberitahu bahawa setelah Hafeet dibawa ke hospital, beliau ditempatkan di Unit Rawatan Rapi (ICU) dan berada dalam keadaan kritikal. Tetapi Allah lebih sayangkan beliau lebih daripada kami yang menjadi kawan-kawannya.

Secara peribadi, saya tidaklah begitu rapat dengan beliau. Tetapi disebabkan kami adalah rakan sejurusan pengajian, kami menjadi rapat. Arwah Hafeet pernah membantu saya dalam program Seminar Interaksi UUM-UNIKOM pada semester tiga tahun 2010 ketika saya menjawat jawatan Presiden Persatuan Sains Politik UUM. Beliau menjadi ahli jawtankuasa pelaksana yang membantu program tersebut. Saya ucapkan terima kasih kepada arwah Hafeet.

Arwah Hafeet (baju merah sebelah saya)ketika program Seminar Interaksi UUM-UNIKOM

Pada semester pertama, beliau juga pernah menyertai kumpulan nasyid yang membuat persembahan sempena meraikan anak-nak yatim Kedah di Dewan Bukit Kachi. Boleh dikatakan arwah seorang yang sangat aktif. Beliau menjadi Ketua Kelab Fasilitator UUM, pernah memegang jawatan dalan INTAFF Society (lupa jawatan apa), Kelab Rakan Muda UUM serta aktiviti-aktiviti di peringkat Dewan Penginapan Pelajar (DPP). Saya percaya arwah aktif dalam aktiviti lain tetapi saya tidak mengetahuinya.

Beliau juga merupakan RA (Resident Assistant) di Blok C iaitu blok saya. Beliau memang seorang yang aktif. Walaupun beliau aktif berpersatuan, beliau tetap cemerlang dalam akademik. Kalau tidak silap saya, sudah tiga kali arwah berjaya mendapat anugerah dekan. Saya sendiri pun tidak menyangka dengan kehebatan arwah. Salah satu sifat yang jelas mengenai arwah ialah "kehebatan" bercakap dengan orang yang disertai dengan loghat utara pekat sehinggakan saya menmanggil beliau "Hafeet Huru-Hara". Cara beliau bercakap kadang kala menimbulkan rasa lawak dan lucu.

Saya bersama arwah Hafeet ketika Majlis Berbuka Puasa di Dewan Bukit Kachi tahun 2009

Seingat saya, arwah pernah datang ke bilik saya di Blok C untuk lepak. Beliau pernah minta saya agar saya berjaya membentuk bentuk badan yang sasa bersama six pack ketika hari konvokesyen nanti. Malangnya, permintaan itu saya boleh tunaikan tetapi beliau sudah tidak dapat melihatnya lagi. Apabila arwah telah pergi meninggalkan dunia ini, barulah saya terasa kehilangan seorang lagi rakan di UUM selepas arwah Hafizan. Selepas ini, sudah tiada lagi kedengaran suara "kecoh" arwah di Blok C.

Arwah Hafeet(baju putih)bersama kawan-kawan ketika melawat jenazah arwah Hafyzan buat kali terakhir

Saya berdoa sempena Ramadhan yang mulia ini, arwah Hafeet ditempatkan dalam kalangan orang-orang beriman dan beliau dicucuri rahmat. Amin.

Hafeet, tenanglah kau di sana.

Selamat Tinggal UUM

Dewan MAS UUM

Depan Bangunan Chancelori

Tak lama lagi aku akan bergraduasi

Pejam celik tidak disangka sudah 3 tahun saya berada di Universiti Utara Malaysia (UUM). Kehidupan di UUM ini juga amat bermakna dengan kewujudan Facebook, Twitter dan Blog untuk kita berhubung dengan rakan-rakan. Kehidupan saya sebagai seorang mahasiswa bermula pada bulan Jun 2009. Jika diimbau kembali pada tahun itu, saya telah mendapat surat tawaran melanjutkan pengajian di UUM bagi jurusan Pengurusan Hal Ehwal Antarabangsa. Pada saat itu, saya kurang faham mengenai prospek pengajian saya itu. Di dalam surat tawaran itu juga menyatakan saya akan tinggal di Dewan Penginapan Pelajar (DPP) Bank Rakyat. Saya tidak menyangka bahawa tempat tinggal saya itu sebenarnya di Bukit Kachi. Hari pertama menjejak kaki ke UUM, saya berpakaian sopan. Berbaju kemeja putih, tali leher hitam serta berambut pendek (lihat gambar di bawah). Banyak kenangan yang ada di UUM bermula dari semester pertama. Senior pertama yang saya jumpa ialah Abang Suhazman. Dialah yang tolong mengangkat beg dan baldi saya ke bilik saya. Rupa-rupanya dia juga adalah jiran bilik saya di Blok B. Minggu orientasi juga salah satu kenangan yang baik bagi saya. Di situ, saya dapat berkenalan dengan mantan YDP MPP UUM, abang Saifuddin, Presiden JKPS DPP Bank Rakyat Abang Amir serta ramai lagi senior. Walaupun ada benda yang saya menyampah ketika minggu orientasi tetapi bukanlah semuanya buruk. Selain itu, lagu UUM Biru Warna akan tetap tersemat di ingatan saya.


Gambar saya semester pertama yang diambil untuk dijadikan kad matrik.


Gambar di hadapan bangunan Chanselori


bersama Amir, Joz, dan Wan Syarifuddin ketika di Pejabat Bendahari


Depan air pancut

Ketika di semester pertama juga saya mempunyai teman bilik. Namanya Azlin ABdul Halim. Orangnya agak pendiam dan bukan jenis kaki kecoh. Dari semester satu hingga ke semester akhir dia menjadi teman bilik saya. Memang kadang-kala wujud perselisihan faham tetapi perselisihan itu tidaklah kemana. Saya bersyukur mempunyai teman bilik yang sentiasa menunaikan solat lima waktu serta saling memahami antara satu sama lain. walaupun kadang-kadang dia jadi poyo tetapi itu tidak menjadi masalah bagi kami berdua. kami juga selalu keluar makan bersama di cafe dan saling bertukar-tukar cerita tentang keluarga serta hal-hal peribadi yang lain. Alhamdulillah, sehingga tamat tempoh pengajian, saya tidak pernah menukar teman bilik.


Kenangan semasa menyambut ulang tahun kelahiran Azlin


Terlalu banyak benda yang hendak diceritakan dari semester satu hingga ke semester enam. Tetapi apa yang saya dapat rumuskan, sepanjang tempoh tiga tahun ini, saya cukup gembira tinggal di DPP Bank Rakyat. selain daripada kawan-kawan INTAFF(akronim bagi jurusan pengajian saya), saya juga mempunyai kawan-kawan daripada jurusan pengajian lain seperti BPM, BDM dan Law dibawah
COLGIS. Selain itu, saya juga mempunyai rakan-rakan daripada CAS dan COB. Saya juga akan ingat ilmu-ilmu yang diajar oleh pensyarah saya termasuk guru Ko K Silat Gayong saya Encik Ismail Ibrahim serta kawan-kawan Ko K saya yang lain.

Semester pertama barulah saya memahami tentang mengenai latar belakang kursus pengajian saya. Rupanya kursus pengajian saya berkaitan dunia antarabangsa, konflik dunia serta laluan untuk ke arah menjadi dunia kedutaan dan diplomatik. Namun, hakikatnya bukan semua siswa berpeluang dan berminat ke arah itu. Kelas INTAFF pertama yang saya masuk adalah kelas Pengantar Sains Politik yang diajar oleh Dr Azizuddin. Pada mulanya saya agak terkejut kerana kelas itu diajar dalam bahasa Inggeris. Padahal rupanya, semua subjek dalam INTAFF diajar dalam bahasa Inggeris. Saya bukanlah seorang yang dikatakan pakar dalam berbahasa Inggeris. Tetapi Alhamdulillah, penguasaan bahasa Inggeris saya bertambah baik berbanding sebelum masuk ke UUM.


bersama rakan-rakan sepengajian ketika Majlis Makan Malam Amal INTAFF



bersama kawan-kawan jurusan BPM ketika lawatan ke Thailand


bersama rakan-rakan BDM selepas pulang daripada majlis kenduri kahwin

Sepanjang tempoh tiga tahun ini juga saya dapat mengenali seiapa yang patut dikatakan sahabat baik dan musuh dalam selimut. Dulu ada juga mereka yang saya anggap seperti sahabat tetapi rupanya jenis yang mementingkan diri sendiri. Ada juga jenis kawan yang suka mengambil kesempatan ke atas orang lain. Sejak saya masuk ke UUM juga, saya mengenali istilah BFF (Best Friend Forever). Saya kurang gemar dengan BFF ini kerana seolah hanya mereka yang tertentu sahaja yang dianggap sebagai kawan baik sampai mati. Sikap seperti mengelaskan rakan-rakan juga adalah tidak adil. Bagi saya, jika seseorang itu berkawan baik dengan saya dan saya juga berkawan baik dengan dia, maka itulah kawan. Dengan cara ini, saya akan selesa lepak dengan sesiapa sahaj yang dianggap sebagai kawan. Namun begitu, bagi mereka yang mengamalkan BFF ini, teruskan. Ini hanya pandangan saya.

Saya sudah tidak tahu lagi apa yang saya perlu ungkapkan di sini. Semangat untuk menulis segala hal yang berlaku sepanjang tempoh pengajian saya di UUM seakan-akan tiada walaupun kepala seperti penuh dengan idea untuk menulis. Mungkin dengan gambar yang saya letakkan di sini akan menceritakan perjalanan hidup saya sebagai seorang siswa sepanjang tiga tahun. Selepas ini saya akan pulang ke Terengganu. Selepas ini juga tiada lagi pertuturan "cakap KL" atau cakap loghat utara. Semoga kenangan di UUM akan sentiasa segar di hati saya serta rakan-rakan yang lain.

Selamat Tinggal UUM.Insyallah aku akan menjejak kaki di sana lagi.


Gambar semester satu ketika lawatan ke Perlis


Semester dua ketika program HIMPUN di Pendang


Semester tiga ketika menghadiri majlis berbuka puasa bersama NC UUM


Semester empat ketika terlibat dengan program Baksis Felda Chini


Semester lima ketika terlibat dengan program Youth Define: Shape Our Future


Ini gambar semester enam yang terbaru(23.6.12)di bendang sawah padi ketika pulang daripada majlis perkahwinan sahabat Faiz & Suraya

SHAMS Takkan Luput Di Ingatan

Tajuk post saya kali ialah "SHAMS Takkan Luput Di Ingatan". SHAMS adalah singkatan kepada nama sekolah saya iaitu Sekolah Menengah Kebangsaan Agama Sheikh Abdul Malek. Ini adalah sekolah kedua saya selepas saya menamatkan pelajaran saya di Sekolah Menengah Agama Sultan Ismail Dungun (SMASID) bermula dari tingkatan satu hingga tingkatan lima. Walaubagaimanapun, saya lebih menghargai SHAMS berbanding SMASID. SHAMSlah sekolah yang mematangkan saya cara berfikir dan bertindak. SMASID hanyalah sekadar biasa-biasa sahaja. Banyak perkara pahit di SMASID berbanding perkara-perkara manis. Namun, begitu, saya tetap tidak melupakan SMASID. Cuma, bagi saya SHAMS lebih bermakna bagi saya berbanding SMASID.

Saya hanya mahu menceritakan pengalaman saya menjadi pelajar SHAMS. Saya tidak akan bercerita tentang kejayaan para pelajar PMR, SPM dan STPM di SHAMS atau pun sejarah sekolah. Sesiapa yang ingin mengetahui mengenai itu boleh mencarinya di internet. Saya mula menjadi pelajar SHAMS pada tahun 2007. Pada ketika itu, saya mendapat tawaran untuk belajar di SHAMS. Pada mulanya saya ingin memasuki kolej memandangkan keputusan SPM saya tidak begitu baik. Tetapi atas dorongan guru dan ibu bapa, mereka menyuruh saya menyambung pelajaran di tingakatan enam. Guru kaunseling saya di SMASID memberitahu bahawa lebih mudah untuk masuk universiti melalui keputusan STPM. Atas saranan itu, saya masuk tingkatan enam. Kawan-kawan yang bersama saya di tingkatan enam seramai 12 orang lelaki termasuk saya dan perempuan hampir 30 orang.

Di SHAMS, saya mempunyai kawan baru selain Hakim Adli, Syafiq Firdaus, Nur Ain, Rohafifah, Nurhidayah Nadzori, Habibah Yaakob dan Siti Aisyah yang merupakan kawan-kawan yang saya kenal sejak bersekolah di SMASID lagi. Saya mempunyai kawan baru seperti Rohaya Mustafa, Rasidah Alias, Rashidah Mamat, Nur Solihah, Solihah Kamaruddin, Aida Shudaha, Izni Syukriah, Zuraiha, Abdul Hafiz Hilmi, Nurhilmi, Arief Fadhilah, Ariful Maarif, Burhanuddin, Amir Asraf,Faizal Marican dan ramai lagi.

Ketika di SHAMS, saya berhadapan dengan suasana baru. Suasana yang mana para pelajar sentiasa belajar. Hal ini terbukti SHAMS merupakan salah satu sekolah yang terbaik di Terengganu dari segi pencapaian akademik. Di SHAMS, saya mepunyai semangat untuk belajar dan mencapai cita-cita yang lebih jelas. Guru-guru banyak membantu saya dalam akademik. Antaranya guru yang "otai" dengan pelajar tingkatan enam iaitu Cikgu Zuraifah Mustafa. Guru-guru lain seperti Halimatun Faridah, Cikgu Fatimah, Ustazah Norhayati, Ustazah Fauziah, Ustaz Zaidi, Ustaz Aziz dan lain-lain lagi. Hubungan kami dengan guru-guru tingkatan enam amatlah rapat. Pengalaman seperti inilah yang saya tidak dapat rasai ketika di SMASID.

Namun begitu, kadang-kala ada juga konflik yang berlaku di SHAMS. kami di tingkatan enam seolah-olah dipinggirkan daripada pihak pentadbiran sekolah. Kemuncak konflik ialah apabila seorang guru kanan datang ke kelas kami dan menyoal beberapa pelajar lelaki dalam satu insiden seorang pelajar tingkatan 5 pada ketika itu didapati pengsan di tandas. Masih ada lagi isu-isu lain tetapi itulah isu yang kemuncak. Nasib baiklah guru-guru tingkatan Enam memahami dan sentiasa membantu saya dan kawan-kawan.

Sepanjang saya berada di SHAMS, saya terkesan dengan budaya para pelajar SHAMS. Para pelajar lelaki dan perempuan bila berbual untuk sesuatu hal yang penting, mereka tidak bertentangan mata. Kadang-kala mereka bercakap di sebalik pintu atau tiang. Di asrama pula, para senior terutama mereka yang berimejkan Islamik apatahlagi yang memegang jawatan dalam asrama boleh membuat doktrin kepada junior terutama pelajar tingkatan satu. Para pelajar tingkatan satu yang tinggal di asrama mereka disuruh untuk tidur di surau sekolah. Hal ini kerana para senior asrama akan mengejutkan pelajar tingkatan satu pada pukul 2 atau 3 pagi untuk bertapa di beberapa lokasi dalam sekolah. Saya di antara orang yang banyak menentang budaya-budaya pelik di SHAMS. Disebakan penentangan tersebut, saya dicop Islam Liberal oleh sesetengah geng-geng alim di SHAMS. Saya juga menyampah dengan sikap bekas-bekas pelajar SHAMS yang dulu kononnya alim apda zaman sekolah tetapi berubah keadaan bila menjejak kaki ke IPT. dahulunya merekalah yang berkata bahawa haram bercakap lelaki dan perempuan tanpa tujuan mustahak, haram SMS antara lelaki dan perempuan, haram makan satu meja lelaki dan perempuan dan pelbagai lagi fatwa yang dikeluarkan. Kini, setelah adanya Twitter, Facebook dan lain-lain, ada sebahagian daripada golongan alim ini tidak segan silu meletakkan status hubungan mereka di laman sesawang sebagai "in relationship with......". Terdapat juga dalam kalangan mereka bergambar dengan pasangan mereka rapat-rapat pipi tanpa rasa malu.aduhai.

Walaubagaimanapun, semua itu telah menjadi sejarah. Memang terdapat beberapa perkara yang saya tidak berpuas hati dengan pentadbiran SHAMS, tetapi saya tetap bersyukur kepada Allah S.W.T kerana sekolah inilah yang mematangkan saya. Sekolah inilah membuatkan saya memahami Islam dalam perspektif yang lebih luas. Sekolah inilah saya berkenalan dengan junior-junior yang mempunyai imej agama yang lebih baik daripada saya seperti Dasuki, Raja Atiq, Syahman dan ramai lagi. Kekadang saya merasa malu kerana hafazan dan qiraat Al-Quran mereka lebih baik daripada saya. Saya juga bersyukur kerana ada senior tingkatan enam atas yang banyak membantu seeprti Talhah, Junaidi, Naqiuddin dan ramai lagi. Sesetengahnya saya sudah lupa nama mereka. Senior tingakatan enam atas ketika saya di tingkatan enam rendah amat berbeza dengan senior saya di SMASID.

Saya mempunyai banyak kenangan di SHAMS. Tetapi, untuk entri ini tidak mungkin saya menceritakan kesemuanya. Di sini saya letak beberapa keping gambar saya ketika berada di SHAMS. Sesungguhnya SHAMS takkan luput di ingatan.

duduk dari kiri Faizal, Hafiz Hilmi, Hakim. Berdiri dari kiri:Syafiq, Ariful, Burhan (Bob)Nurhilmi, saya,Burhanuddin and Arief.

mandi di Marang ketika Kem Kecemerlangan STPM

gambar ketika raya bersama junior tingkatan 4.

gambar bersama senior tingakatan 6 atas

gambar ketika di Taman Tamadun Islam

gambar saya dengan semua kawan-kawan saya di tingkatan enam. Di tengah yang bertudung berwarna pink adalah Cikgu Zurifah.

gambar selepas berakhirnya peperiksaan STPM

Gambar keriangan selepas berakhirnya STPM

ketika kem Bukit Kolam.

gambar ketika mandi dan beriadah di (maaf.lupa nama tempat tersebut.)

antara kawan-kawan perempuan saya. Dari kiri: Nurul Ain, Aida Shuhada, Rasidah Mamat. Belakang dari kiri:Rohafifah,Hidayah, Zulaikha dan Rohaya Mustafa.

Bergambar dengan para guru tingkatan enam dengan bekas pengetua SHAMS (ditengah yang berkopiah) Ustaz Che Ku Razak pada hari keputusan STPM keluar

Bergambar dengan guru-guru tingkatan enam pada hari mengisi taklimat UP

Kawan-kawan perempuan juga bergambar dengan guru-guru mereka

Saya sayang SHAMS